Manon schrijft iedere maand een column over haar avonturen in De Wasplaats: ‘Daar ben ik iedere week te vinden, omdat ik geen wasmachine heb en dus mijn (vuile) was naar De Wasplaats breng om het vervolgens schoon mee te kunnen nemen. Naast de frisse was, observeer ik graag en noteer ik de belevenissen van deze leuke en bijzondere plek te Klarendal. Leesplezier met een lieve groet, Manon.’
STINKIE STANKIE
Bij De Wasplaats ruikt het altijd lekker, vind ik. De lucht van net gewassen kleding, doet me denken aan de logeerpartijtjes bij oma. Omdat ze het linnengoed waste met groene zeep, kroop ik daar altijd met een glimlach onder de frisse, witte lakens. We noemden lekker ruiken: ‘Stinkie stankie’. Die associatie heb ik met de geur bij De Wasplaats. Wanneer ik daar ben, wil ik ook steeds aan alle gewassen kleding ruiken, maar ik hou mezelf in bedwang.
Sinds een paar maanden, snuffel ik wel aan iemand die daar dikwijls komt. Het is een vriendelijke heer met een fantastische parfum op. Nu ben ik nogal moeilijk, wanneer het gaat over de combinatie ‘mannen en hun luchtjes’. Meestal vind ik de natuurlijke mannenlucht prettiger om te inhaleren, dan de chemische te zoete walm die om hun heen hangt. Maar in dit geval……
Wat een super lekkere geur draagt deze man met zich mee. Hij ruikt naar een vers boeket landbloemen, gemixt met de geur van het groen na een regenbui. Wel fris en natuurlijk plus toch een stoer accent. En hij weet het van me. Want hij heeft me betrapt, toen ik iets te lang met mijn neus rond zijn hals aan het snuiven was.
Trots vertelde hij me, welke aftershave hij met zich mee droeg. En iedere keer wanneer we elkaar treffen bij De Wasplaats……loopt hij speciaal voor mij een rondje om mij heen. Ik snuffel en hij lacht. Ons blije moment tussen de wasmachines.
In mijn agenda staat in plaats van ‘De was wegbrengen’, tegenwoordig: ‘Stinkie stankie’.
Foto © Zefanja Hoogers