Mijn winterdekbed schuift over de toonbank donderdag klaar
van de appeltaart op tafel komt een puntje naar mij toe
zo ook de warmte en hartelijkheid van de Wasplaats
een rek met jassen
een rek met broeken
een rek met sjaals
daarboven hangt jouw werk in karton en hout aantrekkelijk te zijn.
Enerzijds stevig verankerd en open aan alle kanten
anderzijds fragiel, tastend en verstillend
langs jouw glaswerk beweegt sierlijk een knotje boven rood zwarte ruitjes
een hoeslaken dat van links naar rechts stroomt als een rivier
mijn appeltaartpuntje inmiddels halfweg
het rek met jassen, broeken en sjaals dunt uit
want een vrouw danst met mouwen en pijpen
en is daar zichtbaar blij mee.
Boven een langgerekte bank heb jij de ziel gevangen in zes flessen
de klimmer wil eruit
de ingetogene erin
de man vol precisie aanbidt de tijd
de trotse ziet zich wereldwijd
de omgekeerde houdt haar parel binnenin
en zij die van ver komt geeft over en sluit
de Wasplaats houdt van hen allemaal
beter een goeie buur dan een verre vriend
zij vult mijn hart met jassen en jurken en pijpen die dansen
waar verrassende kansen liggen te broeden
het is daar waar in stilte verrijst
jouw doos om in te kijken
waar muziek rondzwemt als kikkervisjes
en de kat met de paradijsvogel de verrassende kansen samen uitbroeden.
Het leven hier is een kloppend hart
het zingt langs geoogst handwerk dat geduldig wacht
en langs de Sunlight zeep die heel stiekem naar me lacht
weet jij tenslotte ongestoord te verrassen door in oranje,
rood en roze liefdevol versierde borsten vorstelijk te laten dansen
op jouw hartverwarmend slotakkoord.
Mijn taartpuntje nog vijf apppelstukjes te gaan en de parel ligt binnenin.
Liz, 1/7/19 – als klant van De Wasplaats klom zij wachtend op de was in de pen en observeerde winkeltje, kunst, bezoekers en gastvrijheid